Wat a’k zo mooi viende an de gedichies van Ina Hartholt, is de ienvoudige taol en de tiedloze dingen waorover ze schref. Dat mak de gedichies hiel toegankelijk. De vorm mit körte regelties en kleine letters hölpt eran mit. Net of ze oe wat bezunders wil laoten zien, niet groots veur een köppel volk mar bescheiden en terloops a’j haoste de deur al uut waren. Nog mooier viend ik de subtiele veraandering die as elk gedicht in zich drag.
---
niet te holden
as een rimpeling
over het waoter bereurde
mij een geveuil van
alles lokt ik kan de
wereld an laot het
leven nou maor kommen
zoas de wiend heuil
onverwacht kan
stilvallen verwaaide
deur een woord een
gebaor mien geveuil
het ontglipte mij ik
kon het niet
langer vastholden
Uut:
angst en verlangst: verhaolen en gedichten van elf Drentse schrievers (Het Drentse Boek, Beilen 2010)
Gistermiddag was ik op bezuik bij de moeke van Ina in Norch en die liet mm het gedicht Ontheemd leezn en schreef het veur mie over. Wat mooi onder woorden brocht. Olchert Hartholt e-mail: hartholtolchert@gmail.com.
BeantwoordenVerwijderen