Eer kreeg bij hem een andere lading.
Hij bracht het dichtbij.
Zodat je de vraag ging stellen: wat doe ik?
Hij zei (niet in woorden):
Het is niet erg je in barre tijden weg te cijferen.
Er te zijn voor wie je nodig heeft.
Ze zijn het waard.
Het scherpt en slijpt je.
Zo te leven is een eer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten