Ieuwig

Bij toeren hej dat
de boel versmölt
zoas toen mit oons beiden

een uur is
een tel
is een uur

wij bint
de wereld
is wij

ie bin
ik
bin ie

Skrouwen

Gek woj der van in oen heufd
Dat bliksiese gezanik

Weg op de fietse
Trap een ende vurt
Het riet buugt
Het water golft
De wolken jaagt en jaagt
De wiend weit en boldert
En dan hard skrouwen en lachen

Bijna-doodervaringen

Vroeger moest ik niks hebben van bijna-doodervaringen.
Zweverig gedoe.
Nee, liever het echte leven.

Nu ben ik razend geïnteresseerd.
(Al moet je er niet te veel achter elkaar over lezen. Dan word je er flauw van.)

Er zitten veel overeenkomsten in de verhalen.
Wat me vooral intrigeert: dat je daden voorbijkomen en je beseft wat het effect ervan is geweest op het gemoed van anderen. Dat je dat effect doorleeft alsof jijzelf die ander bent.
En dat er geen oordeel is over je daden maar alleen inzicht en besef.
De energie om je heen is alomvattend en onuitsprekelijk. Het is de energie van oneindige vrijheid en verbondenheid, van onvoorwaardelijke liefde.

Bijna dood is echter dan echt.
Hoe integreer je dit als je weer terugkeert?