Toeval

Ineens zie ik je daar staan berk

Dat had ik totaal niet verwacht

Ik was niet op jou bedacht

In mezelf verzonken

Je staat daar hoog en eenzaam tegen de schone avondlucht

In de verademende stilte van dit gebied en de corona tijd

Je frisgroene nieuw leven blaadjes

Je stille beweging in de bries

Je geritsel en takgezwiep als de wind aantrekt

Zie ik dat goed?

Combineer jij kracht met kwetsbaarheid?

Sterk met fragiel?

Laat jij zien dat je kunt eindigen en nieuw kunt worden?

De spreeuw

Je scharrelt rond op het gazon.
Met een maat.

Zie je nu beter dan anders.

Vanuit mijn corona thuiswerk tuinhuisje.

Je aast en luistert en loert.

Je hopt en trippelt.

Moeiteloos in je duizend kleuren.

Jemig, je pikt er links en rechts nogal wat uit zeg.

Wormen en emelten (?) en weet ik niet wat.

Zit dat allemaal zo maar in dit gazon!?

Snoepwinkel nu.

Je bent druk, fanatiek, snel, kwiek.

En ook super alert, ik richt de camera en weg ben je.

Ik zie je ook regelmatig snacken bij die dikke bessen van de klimop.

Of je zit op het hek te zingen.

Of je scheert langs als een bommenwerper.

Je doet je ding.

En het komt zoals het komt voor jou.

En je zult ook je strijd hebben.