Vroeger moest ik niks hebben van bijna-doodervaringen.Zweverig gedoe.
Nee, liever het echte leven.
Nu ben ik razend geïnteresseerd.
(Al moet je er niet te veel achter elkaar over lezen. Dan word je er flauw van.)
Er zitten veel overeenkomsten in de verhalen.
Wat me vooral intrigeert: dat je daden voorbijkomen en je beseft wat het effect ervan is geweest op het gemoed van anderen. Dat je dat effect doorleeft alsof jijzelf die ander bent.
En dat er geen oordeel is over je daden maar alleen inzicht en besef.
De energie om je heen is alomvattend en onuitsprekelijk. Het is de energie van oneindige vrijheid en verbondenheid, van onvoorwaardelijke liefde.
Bijna dood is echter dan echt.
Hoe integreer je dit als je weer terugkeert?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten